اینجا جاییست که پشت دوستت دارم ها هم نوشته شده: ساخت چین…

.

.

یک دقیقه سکوت به خاطر ناامید شدن تمام امیدها…!
.
.
وقتی رفتی چه آب و جارویی راه انداختن…
چشمها و مژه هایم…
وقتی بیایی ببین چه میکنند…
.
.
یکی از سخت ترین کارا، پاک کردن مسیج هایی که یه روزی برات یه دنیا معنی داشته…
.
.
آدما گاهی لازمه چند وقت کرکره شونو بکشن پایین، یه پارچه سیاه بزنن درش و بنویسن:
کسی نمرده؛ فقط دلم گرفته…!
.
.
حسرت یعنی خواستن تو
که داشتن نمی شود هیچوقت…
.
.
چه معادله ی نابرابری، وقتی که من برای دیدنت چشمهایم را می بندم و تو برای ندیدنم…

.

.
کسی که نشسته همیشه خسته نیست، شاید جایی رو واسه رفتن نداره…

.
.
باز باران، بی ترانه، بی هوای عاشقانه، بی نوای عارفانه، در سکوتی ظالمانه، خسته از مکر زمانه، غافل از حتی رفاقت، حاله ای از عشق و نفرت، اشکهایی طبق عادت، قطره های بی طراوت، دیدن مرگ صداقت، روی دوش آدمیت… میخورد بر بام خانه…
.
.
تو دست در دست دیگری…
من در حال نوازش دلی که سخت گرفته از تو و مدام بر او تکرار میکنم “نترس عزیز دل، این دست ها به هیچکس وفا ندارد”
.
.
این که نامش زندگیست من را کشت!
مانده ام آنکه نامش مرگ است با من چه می کند؟
.
.
چقدر سخت است که لبریز باشی از گفتن ولی در هیچ سویت محرمی نباشد…
.
.
تو نیامده بودی که جای خالیت را پر کنی…
آمده بودی ببینی من با جای خالیت چه می کنم…
.
.
جواب یه حرفایی، فقط یه “نفس عمیقه”…!
.
.
شما یادتون نیست…
منم یادم نمیاد…
ولی میگن آدمها یه زمانی مهربون بودن!
.
.
یاد بگیر:
گاهی نباید ناز کشید، انتظار کشید، آه کشید، درد کشید، فریاد کشید…
تنها باید دست کشید و رفت…
.
.
نصیحت دوستانه:
دلی را که گرفته، دست هرکسی ندهید تا برایتان باز کند…
.
.
گاهی عکسی را میسوزانیم و گاهی عکسی ما را میسوزاند…
.
.
همه میگویند ۱۳ عددی نحس است…
اما من میگویم عامل نحسی ۱ و ۳ هستند نه ۱۳؛ عشقهای امروزی یا ۱ طرفه اند یا ۳ طرفه…
.
.
چه اشتباه بزرگیست، تلخ کردن زندگیمان برای کسی که در دوری ما شیرین ترین لحظات زندگیش را سپری میکند…
.
.
تو این دنیا زیاد به هیچ آدمی وابسته نشو، حتی سایه ات هم تو تاریکی تنهات میزاره چه برسه آدما…
.
.
شیرین بی وفای من، هرجا که میخواهی باش، آرزوی من این است که قلب فرهاد دیگری را نشکنی…
.
.
بر سر مزرعه ی سبز فلک، باغبانی به مترسک می گفت: دل تو چوبین است؛ و ندانست که از زخم زبان، دل چوب هم می شکند…
.
.
چه فرصت ها در آتشها فکندم از جوانیها
کنون من ماندم و خاکستری زان زندگانیها
.
.
تو بردی و همه برایت هورا کشیدند، حالا پایت را از روی خرده های دلم بردار…
.
.
هیچ انتظاری از کسی ندارم!
و این نشان دهنده قدرت من نیست!
مسئله، خستگی از اعتمادهای شکسته است….
.
.